Jw.org, (geen) dolfijnen en Nederlandse bekenden!!

De velddienst was leuk vandaag. De actie was buiten op een openbare plek in Creola (Saramacca). Ik vond Creola erg mooi, heel groen. Alles wat er aan huizen stond was echt in de natuur gebouwd, het was een mooi geheel. We gingen eerst even van huis tot huis, waar ik vandaag (pas!) voor het eerst meegemaakt heb dat een huisbewoner geen tijdschrift of traktaat wilde lezen en raad eens... Het was een Nederlandse Surinaamse die hier op bezoek was, dus dat telt eigenlijk niet. Dan staat de teller dus nog op 0, na 3 dagen velddienst! Wauw! Het klopklop roepen went inmiddels wel een beetje. Zaterdag vroeg ik aan een zuster waarom ze dat eigenlijk roepen en niet doorlopen op het erf naar de persoon toe, soms zie je dat iemand achter op het land aan het werk is bijvoorbeeld en die hoort onmogelijk je 'klopklop'. Ik kreeg een duidelijk antwoord: 'Dan kan je geschoten worden, het is hùn erf toch?' Ik weet niet of een huiseigenaar dat echt zomaar kan doen, misschien was deze zuster een beetje kort door de bocht. Ik ga het nog wel navragen maar ik zal in ieder geval niemands erf oplopen haha.

Shana had nog een nabezoek en ik mocht mee. Het ging vloeiend over in een studie aan de hand van de Goed nieuws brochure. Ze had een heel lief dochtertje van 2 die er gezellig bij kwam zitten. Na afloop van de studie lieten we het kleine meisje een filmpje van jw.org zien waarop de moeder zei: 'Oh die hebben we al gedownload. Er kwam hier een keer een dame met een folder van die site en ik kijk er weleens op!' Zo zie je wat de jw.org met mensen doet zonder dat wij dat direct zien.

's-middags hebben we weer even geslapen, ben echt kapot hier na de velddienst.

Om 16:00uur gingen we met een boot mee om dolfijnen te spotten maar die lieten zich helaas niet echt zien, we zagen een paar vinnen. Het was wel een lekker boottochtje en we hebben een dorpje bezocht dat vroeger een koffieplantage was, Johan Margrita waar maar een paar honderd mensen wonen. Aan de rand van de Atlantische Oceaan, midden op het water zagen we een ander bootje waarop we twee Nederlandse herkenden (Sunita en Inasja)! Een hele rare gewaarwording midden op zee maar ze waren het echt bleek toek we zwaaiden haha!

Tot snel allemaal!!!
Félice